ulter

ulter
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.
I.
Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:

quis est ulterior?

Ter. Phorm. 4, 2, 10:

quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,

i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:

Gallia,

id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:

portus,

id. ib. 4, 23:

Hispania,

Suet. Caes. 7; 18; 56:

pars urbis,

Liv. 34, 20, 5:

ripa,

Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:

ulterius medio spatium sol altus habebat,

Ov. M. 2, 417.—
B.
As subst.
1.
ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:

cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,

Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;

ulteriores non inventi,

Liv. 3, 60, 7:

proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

Tac. G. 17.—
2.
ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).
(α).
Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:

Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,

Tac. H. 4, 77.—
(β).
In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:

ulteriora mirari, praesentia sequi,

Tac. H. 4, 8:

ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,

things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:

pudor est ulteriora loqui,

Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:

semper et inventis ulteriora petit,

id. Am. 2, 9, 10.—
3.
Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:

cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,

Quint. 1, 6, 26.—
II.
Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).
A.
Lit., of space:

illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,

Cic. Rep. 6, 16, 16:

partes,

id. ib. 6, 20, 20:

in ultimam provinciam se conjecit,

id. Att. 5, 16, 4:

devehendum in ultimas maris terrarumque oras,

Liv. 21, 10, 12:

orae,

Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:

campi,

Plaut. Rud. 4, 3, 95:

Hesperia,

Hor. C. 1, 36, 4:

Africa,

id. ib. 2, 18, 4:

Geloni,

id. ib. 2, 20, 18:

in plateā ultimā,

Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:

in ultimis aedibus,

Ter. Heaut. 5, 1, 29:

spelunca draconis,

Phaedr. 4, 18, 3:

cauda,

i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:

mors ultima linea rerum est,

Hor. Ep. 1, 16, 79.—
2.
Subst.
(α).
ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:

recessum primis ultimi non dabant,

Caes. B. G. 5, 43.—
(β).
ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:

praeponens ultima primis,

Hor. S. 1, 4, 59:

ultima signant,

the goal, Verg. A. 5, 317.—
(γ).
Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:

caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,

Cic. Div. 2, 43, 91.—
B.
Transf.
1.
Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:

ultimi et proximi temporis recordatio,

Cic. Prov. Cons. 18, 43:

tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,

id. Fin. 1, 20, 65:

tempora,

id. Leg. 1, 3. 8:

initium,

Auct. Her. 1, 9, 14:

principium,

Cic. Inv. 2, 2, 5:

memoria pueritiae,

id. Arch. 1, 1:

memoria saeculorum,

Just. 12, 16, 3:

vetustas hominum,

id. 2, 1, 20:

sanguinis auctor,

Verg. A. 7, 49:

ultima quid referam?

Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:

aetas est de ferro,

id. ib. 1, 127:

vox,

id. ib. 3, 499:

dicta,

id. ib. 9, 126:

lapis,

i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:

aetas,

Quint. 12, 4, 2:

senectus,

id. 11, 1, 10:

virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,

Liv. 4, 28, 5:

decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,

Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:

perferto et ultima exspectato,

final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:

ultima vitae,

Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:

matrem ultimo aetatis affectam,

Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:

si fidem ad ultimum fratri praestitisset,

to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:

si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,

Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:

ne se ad ultimum perditum irent,

id. 26, 27, 10; so,

ultimo,

Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;

and, ultimum,

for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—
2.
Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.
a.
The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:

summum bonum, quod ultimum appello,

Cic. Fin. 3, 9, 30:

ultimae perfectaeque naturae,

id. N. D. 2, 12, 33:

ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,

Quint. 2, 2, 15:

ultimae causae cur perirent, etc.,

Hor. C. 1, 16, 18:

scelus,

Curt. 5, 12, 17:

rex ad ultimum periculum venit,

id. 7, 6, 22:

facinus,

id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:

necessitas,

id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:

ad ultimam inopiam adducere,

Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:

ad ultimos casus servari,

id. 27, 10, 11:

dedecus,

Curt. 9, 5, 11:

exsecrationes,

Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital ) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,

poena,

Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:

desperatio,

Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:

discrimen ultimum vitae et regni,

Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:

ad ultimam perductus tristitiam,

Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:

omnia ultima pati,

every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:

ultima pati,

Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:

ultima audere,

Liv. 3, 2, 11:

priusquam ultima experirentur,

id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:

paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,

Vell. 2, 125, 2:

ad ultimum inopiae adducere,

to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:

ad ultimum periculi pervenire,

Curt. 8, 1, 15.— Trop.:

ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,

Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:

ad ultimum pro fide morituri,

Curt. 3, 1, 7:

consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,

in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—
b.
The lowest, meanest (very rare):

qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,

Vell. 1, 11, 1:

principibus placuisse viris non ultima laus est,

Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:

ultima pistoris illa uxor,

the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:

ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),

Liv. 34, 18, 5:

in ultimis laudum,

id. 30, 30, 4:

in ultimis ponere,

the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Liste keltischer Götter und Sagengestalten — Die Liste der keltischen Götter und Sagengestalten soll Götter der antiken Kelten sowie die wichtigsten Figuren der mittelalterlichen Sagen Irlands und Britanniens aufzeigen, die sehr oft ebenfalls auf antik keltische Gottheiten zurückzuführen… …   Deutsch Wikipedia

  • Noínden Ulad — [ Noinʴdʴen ulað], auch Ces(s) Ulad genannt (beides: „Die Schwäche/der Schwächezustand der Ulter“) ist der Titel einer Remscéla (Vorgeschichte) der Táin Bó Cuailnge („Der Rinderraub von Cooley“). Sie gehört zum Ulster Zyklus der Irischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste inselkeltischer Mythen und Sagen — Eine Seite des Lebor Laignech, einem der bedeutendsten mittelalterlichen Sammelwerke der irischen Mythologie Mythen und Sagen sind aus dem gesamten einst keltischen Raum lediglich von den Inselkelten, also den Bewohnern der Britischen Inseln,… …   Deutsch Wikipedia

  • Sualtam — Súaltam, auch Súaltaim, Súaldam, Súaldaim, Súaltach, mit dem Vatersnamen mac Róich [ suaLtivʼ mak Roiç], ist der Name einer Sagengestalt aus der Táin Bó Cuailnge („Der Rinderraub von Cooley“) im Ulster Zyklus der Irischen Mythologie.… …   Deutsch Wikipedia

  • Macha — [ maxa] ist im Ulster Zyklus der Irischen Mythologie der Name mehrerer Landes Gottheiten und auch Sagengestalten. Der Name wird von der Indogermanischen Wortwurzel *magh („kämpfen“) abgeleitet. Eine weitere Version wäre eine Ableitung von der… …   Deutsch Wikipedia

  • Aided Oenfir Aífe — [ aðʴeð oinirʴ aifʴe] („Der Tod von Aífes einzigem Sohn“) ist der Name einer Erzählung aus dem Ulster Zyklus der Irischen Mythologie. Die älteste Version ist im Leabhar Buidhe Lecain („Das Gelbe Buch von Lecan“) aus dem 14. Jahrhundert… …   Deutsch Wikipedia

  • Geis (Mythologie) — Geis, auch geiss, ges, MZ gessi (oder geasa), sowie airmert, airmit (ar bert, das „Darauftragen“) sind altirische Wörter, die ein irrationales Gebot oder Verbot im Gegensatz zur rationalen Rechtssatzung beschreiben. Im Kymrischen wird es cynnedyf …   Deutsch Wikipedia

  • Scéla mucce Meic Dathó — [ ʃkʴeːla mukʴe mikʴ daθoː] („Die Geschichte von Mac Dathós Schwein“) ist der Titel einer Erzählung aus dem Ulster Zyklus der Irischen Mythologie. Die älteste Version des vermutlich um 800 verfassten Werkes ist im Lebor Laignech („Das Buch von… …   Deutsch Wikipedia

  • ultra- — ul|tra , Ul|tra [ʊltra] <Präfix>: 1. (verstärkend) kennzeichnet oft die ablehnende Wertung des Sprechers, der Sprecherin; äußerst, in besonders extremer Weise, in hohem Maße: a) <adjektivisch> ultrakonservativ; ultrakritisch;… …   Universal-Lexikon

  • Ultra- — ul|tra , Ul|tra [ʊltra] <Präfix>: 1. (verstärkend) kennzeichnet oft die ablehnende Wertung des Sprechers, der Sprecherin; äußerst, in besonders extremer Weise, in hohem Maße: a) <adjektivisch> ultrakonservativ; ultrakritisch;… …   Universal-Lexikon

  • IBERUS — I. IBERUS fluv. Hisp. nobilissimus, navigabili commericio dives; ab Iberia urbe, totius Europae olim praestantissima, quae hodie censetur Elix esse, dictus. Oritur in Castella vet. in conf. et ex montibus Asturiae, iuxta vicum Fuentibre. Baudr.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”